O książce: 1972 / Na przestrzeni wieków ukształtowały się trzy główne gałęzie Słowian - zachodniosłowiańskie, wschodniosłowiańskie i południowosłowiańskie. Każdy region na tle wspólnych tradycji słowiańskich stworzył własną, niepowtarzalną formę legend ludowych, które powstały pod wpływem różnorodnych warunków życia społecznego i przyrodniczego, pod wpływem lokalnego środowiska, zwyczajów i stylu. Kompilatorzy zbioru „Opowieści słowiańskich” stanęli przed trudnym zadaniem: wybrać z ogromnego kompleksu najcudowniejsze i najbardziej typowe bajki. Książka składa się z trzech części, a każda z nich zawiera pstrokatą mieszankę wszelkiego rodzaju legend ludowych. Bajki wschodniosłowiańskie wyróżniają się powagą formy narracyjnej i starożytną treścią epicką, opowieści południowosłowiańskie, często zabarwione elementami satyry, odzwierciedlają wieloletnią walkę z Turkami, w opowieściach zachodniosłowiańskich występuje wyraźna reakcja na społeczeństwo zamieszki, których bohaterami w opowieściach byli pasterze i alpiniści. Dzięki temu bogate ilustracje Marii Żelibskiej stworzyły cudowną książkę.